Er zijn er nog veel meer, van die woorden uit het vakjargon waarvan we allemaal weten dat ze bestaan maar je soms gewoon niet weet waar het over gaat. Dit keer één die ziekenhuis woorden naar het verpleeghuis trekt en andersom. Eerder dit jaar schreef ik daarover deze blog: “Gekke woorden uit de zorg“ Daar…
Lees verder
Ik begin met schrijven in de eerste nacht van de reeks, dat doe ik wel vaker en dan weet ik dat aan het einde van deze reeks er een sterke blog staat, ik geef toe dat de afgelopen blogs toch niet zo sterk waren als ik zou willen. Dat spijt me ontzettend want ik probeer…
Lees verder
“Grafkanker pleuriszooi” mijn patiënt is gefrustreerd en slaat met zijn hand tegen de deur. Resultaat? Kapotte klauw en een gat in de deur. Deze jongen is 25 en woont samen met Rosalie een oud collega van mij. Ze zijn voor elkaar gemaakt maar binnen nu en drie maanden is het een einde oefening en ze…
Lees verder
Ik begon mijn reis in de zorg als verpleegkundige i.o. dat werd Verzorgende IG zonder de i.o. Ik heb verschrikkelijke stages achter de rug, stagebegeleiders die tot de groep fossiel behoren of per bezem naar hun werk kwamen vliegen, niet de moeite nemend om die snor van hun bovenlip weg te plukken. Het zijn harde worden voor een verschrikkelijke rottijd.
Het is een klein kind-jeugdtrauma, kleding. Hoewel mijn uniform jas als ijzer pantser om mij valt, is dat met mijn normale kleding absoluut niet. Mijn uniformen zitten als gegoten, het vormt een schild tegen alle gevoelssituaties in mijn werk. Ik koop die dingen daarvoor ook, mijn nieuwe uniformen zijn wit met diepblauw, gek eigenlijk want mijn logo en website is voornamelijk rood.
Ik hou niet van kinderafdelingen, ik kan het niet hebben dat ene kindje dat niet beter word tegen die duizenden die dat wel worden. Zo ook Sabine, ik ben een maand ingehuurd op de kinder afdeling, ik moet toegeven dat ik met alle lood in mijn klompen die unit op stap.
Ik zie twee hele hoopvolle ogen, Joop is een beetje dement, klein beetje maar hoor… Zei die terwijl hij met een lepel bezig was het slot van zijn kamer te halen. Hij is bijna jarig, het enige wat hij wil zijn alle drie zijn kinderen in zijn armen sluiten.
Ik herinner me vorig jaar nog, de drie waren bezig met hun vader en ze probeerde elkaar te overtreffen wie er het beste voor zijn of haar vader zorgde. In de anamnese staat omschreven dat er er een aantal jaar geleden een hele grote familie ruzie is geweest bij het overlijden van hun moeder. Ze spraken elkaar eigenlijk nooit behalve op de verjaardag van hun vader.
Van jongs af aan houd ik mezelf voor dat ik best wel stevig aan de maat ben, ik ben niet de slankste. Dat ben ik ook nooit geweest maar ik weet wel dat het de afgelopen jaren best nog wel erger is geworden. Maar goed in vergelijking met deze man was ik brood en brood…
Lees verder
“Hoi” zeg ik, ik steek mijn hand uit (dat mocht toen nog). Hij pakt mijn hand vast en knijpt een soort van net iets te hard tijdens het handen schudden. Marius is een jongen van 26, nog aan het studeren en daarnaast mantelzorger voor zijn terminale vriendin. Marius is een slimme jongen die bedrijfseconomie studeert…
Lees verder
Toch maar die pen in klimmen, dat doe ik wel vaker. Ik schrijf niet echt veel over Julian, de persoon achter Broeder Sjuul. Normaal gaan de blogs over mijn alterego Broeder Sjuul en de cliënt/patiënt verhalen die hij heeft meegemaakt. Broeder Sjuul is langzaam uitgegroeid tot best een begrip. Zijn blogs worden gedeeld door andere…
Lees verder