weddenschappen
Een wedje leggen, dat maakt ons team zo speciaal, het lijkt af een toe of we volleerd casino zijn. Waar we om wedden? Koffie, Thee of een fles wijn.
Bijscholing
Iedere zorgverlener kent het wel, het begrip bijscholing. We moeten weer de schoolbanken in om onze voorbehouden handelingen te toetsen. Voor mij? Het meest verschrikkelijke wat je me aan kan doen, maar braaf zit ik er door het jaar heen tweeëndertig keer.
Gekke woorden uit de zorg
Vakjargon, daar zijn we net als ICT’ers gek op, ik merk het weer nu ik in het ziekenhuis staat dat NPO niet alleen een omroep is maar ook Niets Per Os, mijn collega brengt een HOK in is niet dat ze een kippenhok bij iemand naar binnen staat te duwen maar dat is een Hoog Opgaand Klysma.
Nachtje werken
Na de Covid periode komt de terminale nachtzorg wat moeilijk op gang, tijd voor mij om me te focussen op wat andere opdrachten. Ik heb twee lange termijn opdrachten lopen, de ene is een ziekenhuis opdracht en de andere een revalidatie opdracht.
Wat nou Max, ik wil niks kopen…
Het is nogal een hectische dienst, rommelig begin en een grote patiënten stroom, zo stond ik twee weken geleden om 12 uur buiten gewoon aan mijn peuk te trekken alsof mijn leven er vanaf hangt. Zielig eigenlijk hé werk je samen met kanker patiënten en wat doe jij? Maar goed dat is niet de boodschap…
Lees verder
Kanker aan je balzak
Hi Tom goedemorgen, eigenlijk moet ik meneer Casus zeggen maar goed hij is 21 jaar en ligt hier vanwege een BEP kuur, en nee het is niet Beppen als in praten maar een drie tal medicijnen, namelijk: Bleomycine, etoposide en cisplatine. Waarom in hemelsnaam die C van ciplatine naar een P is gegaan mag Joost weten.
9 mei 2009 – En hoe nu verder
Vechtend tegen de bierkaai groei ik op, verwerken heb ik het nooit kunnen doen. Verwerken is trouwens helemaal niet mijn sterkste punt. Daarom schrijf ik ook. Maar goed de jaren verstrijken ik begin aan mijn pubertijd waarin alles onzeker wordt en ik niet meer verder durf. Daarna volgt mijn coming out, het zijn kleine spelden…
Lees verder
9 mei 2009 – Crematie
Het is gebeurt, die 9 mei liet mijn oma het leven. Ik verloor mijn steunpilaar en bleef over met twee ouders en een broertje, ik hechtte heel veel waarde aan mijn oma en soms had ik het idee dat zij de enige was die mij begreep
9 mei 2009
Ik zit aan het bed op een kleine IC ergens aan het bed van een dame, mijn kleine handje in het hare. Ze slaapt, op het scherm staan cijfertjes en piepjes, kronkel lijntjes, op de borst van de dame zitten stikkers, stekkers en slangetjes.
Grafkanker
“Grafkanker pleuriszooi” mijn patiënt is gefrustreerd en slaat met zijn hand tegen de deur. Resultaat? Kapotte klauw en een gat in de deur.