Blog

De drukte voorbij – zorginfarct

Even over het zorginfarct, we staan volgens mij nu echt stil, de patiënt stroom is gestold. Het geld is op voor zzp’ers en de teams zijn nu echt overbelast. De koek is compleet op, ik hoor steeds meer collega’s vallen en niet meer opstaan. Ik schrijf dit niet om te klagen dat ik niet voldoende werk heb. Want tot eind dit jaar heb ik mijn werk al rond. Maar ik schrijf dit wel om u (als lezer) een hart onder de riem te steken. Ik had u graag gezegd: “hou nog even vol want het is bijna over”. Als ik dat zeg zou ik liegen tegen u, en dat verdient u niet. U hebt namelijk de afgelopen jaren sinds 2006 een uitzonderlijke prestatie geleverd.

Maasstad ziekenhuis hou je vast.

Ik mag eindelijk slapen, laat ik het anders zeggen: ‘ik ga slapen’. Als jullie dit lezen denk ik dat ik al wel op de recovery zal liggen. In normaal Nederlands is dat de uitslaapkamer. Tenminste dat hoop ik dat ik daar lig en niet in het mortuarium, is dat wel het geval dan wil ik graag gecremeerd worden en bij de afterparty wijn en bitterballen. (oowh wat zijn we weer luguber bezig.) Wat zal mijn moeder toch weer blij zijn met mij als ze dit leest, sorry mam…

Het applaus verstomde

Eén paar dagen geleden zat ik in de zaal bij prof. dr. Erik Johan Anton Scherder, voor wie deze held niet kent? Vinden jullie hier zijn wikipedia pagina. Deze man heeft voor elkaar gekregen, ‘wat heeft die oude man voor elkaar gekregen?’ Mij laten snappen wat er gebeurt met de hersenen van een ouder persoon.…
Lees verder

Als we willen dat mensen met dementie weer deel gaan nemen, laten we dan ook stoppen met kleinschalig wonen.

LinkedIn staat er vol mee, de sloten moeten van de deur… Veel verzorgende en verpleegkundige zijn er net zo sceptisch over als dat ik het ben. Want ja wie gaat er opdraaien als iemand aan de wandel gaat. Begin dit jaar maakte ik mijn keus: “Ik niet meer, per 2022 leg ik de taken in…
Lees verder

werken naar de normen, ik heb het belooft!

Laten we even heel duidelijk zijn, iedere zorgverlener kent deze regels toch wel? Geen lange nagels, lange mouwen en sierraden om. Onder sierraden valt ook het horloge ondanks het een smartwatch is. Ik kom uit een wereld waar JCI de scepter zwaaide, het is wel het meest zware keurmerk dat de VVT en het ziekenhuis…
Lees verder

De verjaardag van Joop

Ik zie twee hele hoopvolle ogen, Joop is een beetje dement, klein beetje maar hoor… Zei hij terwijl hij met een lepel bezig was het slot van zijn kamer te halen. Hij is bijna jarig, het enige wat hij wil zijn alle drie zijn kinderen in zijn armen sluiten. Ik herinner me vorig jaar nog,…
Lees verder

Wild west in het loonse land.

Achter mij hoor ik een hoop herrie, een meisjes stem die gilt: “Hij heeft een auto open gebroken.” bij mij gaan nu alle alarmbellen af, ik sta op en kijk om een hoekje hoe het meisje naar de lange jongen rent. Wild gebarend, het kleine jongetje komt er achteraan rennen met iets in zijn handen en hij schreeuwt: “Er ligt er nog zo één in die auto.”

NOG MEER GEKKE WOORDEN UIT DE ZORG

Er zijn er nog veel meer, van die woorden uit het vakjargon waarvan we allemaal weten dat ze bestaan maar je soms gewoon niet weet waar het over gaat. Dit keer één die ziekenhuis woorden naar het verpleeghuis trekt en andersom. Eerder dit jaar schreef ik daarover deze blog: “Gekke woorden uit de zorg“ Daar…
Lees verder

AFGESLOTEN, KLAAR EN UIT

Ik begin met schrijven in de eerste nacht van de reeks, dat doe ik wel vaker en dan weet ik dat aan het einde van deze reeks er een sterke blog staat, ik geef toe dat de afgelopen blogs toch niet zo sterk waren als ik zou willen. Dat spijt me ontzettend want ik probeer…
Lees verder

GRAFKANKER

“Grafkanker pleuriszooi” mijn patiënt is gefrustreerd en slaat met zijn hand tegen de deur. Resultaat? Kapotte klauw en een gat in de deur. Deze jongen is 25 en woont samen met Rosalie een oud collega van mij. Ze zijn voor elkaar gemaakt maar binnen nu en drie maanden is het een einde oefening en ze…
Lees verder

Meest gelezen