'Mijn passie ligt bij mijn cliënten'

‘Die dikke’ Zo noemde de stagiair mij.

Jup, ik ben zo leuk met stagiaires. De relatie stagebegeleider – stagiair is er een waar ik een gruwelijke pesthekel aan heb. Ik ben nooit echt leuk begeleidt. Aan de ene kant is dat iets waar ik zelf wat aan had kunnen doen en de andere kant. Ja, hoe zeg je dat netjes? Mijn sommige van mijn stagebegeleiders gingen niet per auto of per fiets naar huis. Maar per bezem.

Ik wil niet zo zijn, maar vandaag krijg ik als Zzp’er een stagiair in mijn poten gedrukt. Met de mededeling dat hij vandaag met mij loopt. Ik probeer te protesteren, maar de leidinggevende beent al weg, ja en nu? Natuurlijk, Ik vraag hem wat hij al mag, en hij zucht. Ja, Ik weet echt wel hoe rot het is als je voor de achthonderdste keer op moet dreunen wat je wel mag en wat niet. De kunst als stagiair is dan ook dat te doen met een glimlach.

We beginnen dus aan ons rondje. Ik ben al 45 minuten vriendelijk geweest voor twaalf uur ’s middags dat is dus een persoonlijk record. Ik ben namelijk een ochtend broeder met een humeur om op te schieten. Dat heb ik al sinds mijn elfde levensjaar en bijna twaalf jaar later nog steeds. Maar die dagdiensten moeten soms ook om ook respect te houden voor je dag en avond collega’s. Net als dat veel van die collega’s met een uzi in hun rug worden gedwongen om een nachtdienst te draaien.

Lees meer

De drukte voorbij – zorginfarct

Even over het zorginfarct, we staan volgens mij nu echt stil, de patiënt stroom is gestold. Het geld is op voor zzp’ers en de teams zijn nu echt overbelast. De koek is compleet op, ik hoor steeds meer collega’s vallen en niet meer opstaan. Ik schrijf dit niet om te klagen dat ik niet voldoende werk heb. Want tot eind dit jaar heb ik mijn werk al rond. Maar ik schrijf dit wel om u (als lezer) een hart onder de riem te steken. Ik had u graag gezegd: “hou nog even vol want het is bijna over”. Als ik dat zeg zou ik liegen tegen u, en dat verdient u niet. U hebt namelijk de afgelopen jaren sinds 2006 een uitzonderlijke prestatie geleverd.

Lees meer

Maasstad ziekenhuis hou je vast.

Ik mag eindelijk slapen, laat ik het anders zeggen: ‘ik ga slapen’. Als jullie dit lezen denk ik dat ik al wel op de recovery zal liggen. In normaal Nederlands is dat de uitslaapkamer. Tenminste dat hoop ik dat ik daar lig en niet in het mortuarium, is dat wel het geval dan wil ik graag gecremeerd worden en bij de afterparty wijn en bitterballen. (oowh wat zijn we weer luguber bezig.) Wat zal mijn moeder toch weer blij zijn met mij als ze dit leest, sorry mam…

Lees meer