Ik hou niet van kinderafdelingen, ik kan het niet hebben dat ene kindje dat niet beter word tegen die duizenden die dat wel worden. Zo ook Sabine, ik ben een maand ingehuurd op de kinder afdeling, ik moet toegeven dat ik met alle lood in mijn klompen die unit op stap.
Daarnaast zijn het allemaal avonddiensten, nog erger want ik werk al jaren eigenlijk alleen maar nachtdiensten. Ik zal je mee nemen in de afdeling, het is nogal een oud gebouw dus de faciliteiten in deze afdeling laten echt wat te wensen over. Toch heeft het vaste personeel zijn best gedaan om zoveel mogelijk gezelligheid te creëren.
Patiënt zorg
Sabine ligt op kamer 5 op deze unit, het is een kleine kamer, de muren zijn wit en het bedgordijn faal geel. Het is allemaal een beetje versleten maar de speelkamer is spiksplinternieuw dankzij een anonieme gift. De groep bestaat uit kinderen van 1 tot 18 jaar, ze zijn allemaal matig tot ernstig ziek. twee derde van de patiëntjes gaat hier weg en hoeft nooit meer terug te komen, één derde behoort tot de strippenkaart groep en de kanjer ketting groep. Sabine is een twijfelaar, ze weten nog niet goed wat er met haar aan de hand is.
Verveeld
Ik sta achter mijn medicatie deel computer met een geel fluoriserend jasje aan met kei groot: “Niet Storen, medicatie.” erop. Maar daar had Sabine niet zo’n boodschap aan, ze stond aan mijn jasje te jengelen. “Gaan we film kijken?”, ik zei: “Sorry ik moet nu werken, dalijk.” Nou daar kwam het tranendal. “Maar gisteren zei je…” gilde ze stampvoetend en snikkend.
“Ja Sabine ik weet wat ik zei, maar ik moet nu iedereen zijn pillen geven.” Verslagen loopt ze naar haar kamertje, ik doe mijn ronde halverwege de tweede gang loopt Sabine er weer. “Heb je nu tijd?” Nee Sabine sorry nog steeds niet. “Ja, maar ik verveel me zo.” Ik weet het Sabine, maar ik ben nog steeds bezig met de medicijnen.
Eindelijk klaar.
Als laatste is Sabine aan de beurt met haar pillen, ze schud daar hoofd, nee eerst film kijken. Ik zucht: “Sabine, niet zo verschrikkelijk eigenwijs, eet die pillen nou maar op dan kunnen we zo film kijken.” ze schrikt een beetje maar herpakt zich “Nee” zegt ze boos. “Nou ja dan niet hè, dan kan ik ook geen film kijken met je.”
Nou lieve dames en heren, binnen 3 tellen was het medicatie cupje harstikke leeg. Zonder pardon at ze een lading pillen op en zei: “zo en nu film kijken,” ik zei dat ze vast naar de zaal moest lopen dat ik de pillen kar weg zou zetten en er dan ook aan kwam.
Film kiezen
Ach het maakt mij toch niet uit wat ik kijk, dus kies maar wat Sabine, ik zat op een zitzak zij languit op de bank en zo zocht ze Netflix af. Toen daar niks op stond zocht ze op Videoland en uiteindelijk eindigen we bij Disney +
Ze vraagt me wat Muppets zijn, dus ik leg haar uit dat het de poppen uit sesamstraat zijn alleen dan anders. “Cool dat gaan we kijken” gilde ze uit enthousiasme.
Weggedommeld
Ik moet denk ik weggedommeld zijn, want toen ik wakker werd was de film net afgelopen en zaten alle kinderen vol bewondering naar de Muppets aftiteling te kijken, zelfs de 16 jarige die normaal niet achter zijn Nintendo weg te meppen is zat er.
Mijn collega kijkt me stralend aan, goede zet Juul, ze hebben allemaal een uur stil zitten kijken.
vanaf nu iedere week
Iedere week kijken ze nu film, en die kleine Sabine? Die is gelukkig weer helemaal de oude, pas geleden kwam ik weer op de afdeling en zag ik een foto van haar als kerst kaartje staan. Eén blij zorgeloos meisje, zoals ik ze het liefste zie. Die zorgen komen wel als je ouder bent.
