Ik begin met schrijven in de eerste nacht van de reeks, dat doe ik wel vaker en dan weet ik dat aan het einde van deze reeks er een sterke blog staat, ik geef toe dat de afgelopen blogs toch niet zo sterk waren als ik zou willen. Dat spijt me ontzettend want ik probeer u te laten zien hoe mijn vak is door middel van tekst en uitleg.
Zoals iedere december zet ik mijn blog stil, december is de enige maand dat ik niet publiceer omdat ik alle zeilen nodig heb om bij te zetten. De weersomslag en het donkere doet me geen goed, dat is van jongs af aan al zo. December, de maand van alle lichtjes, de maand van alle feestelijkheid na een jaar van ellende en heen en weer geslingerd worden van dood naar ziek, in plaats van ziek naar dood zoals het eigenlijk hoort.
Voor het laatst in 2020 neem ik jullie mee naar een een verhaal. Het verhaal van een vriend.
Afscheid
Dit jaar deed een beroep op alles wat ik in me heb, professionaliteit maar ook een ijzer sterk doorzettingsvermogen. Ik probeer nog een keer alle namen van patiënten en geliefde die deze maand niet haalde voor me te halen, sommige zijn makkelijk en voor sommige moet ik heel diep graven. Dat is niet omdat zij minder speciaal zijn maar dat sommige patiënten zo heftig zijn geweest dat ze de ander opslokte.
Stil in een hoekje
Ik denk even terug aan de muurbloempjes, de schreeuwers en tal van andere patiënten die langs mijn lijnen passeerde. Maar het is dit keer niet één patiënt waar ik jullie over ga vertellen, het gaat dit keer niet over ‘die ene patiënt’.
Daniël zit rillend in een hoekje, ik leg mijn hand op zijn schouder en vraag hem wat er scheelt. Daniël en ik zijn al jaren bevriend, we spreken elkaar wekelijks alleen begin dit jaar hoorde ik niet zo veel van hem. Op mijn vrije avond loop ik bij hem binnen.
Wit gezicht en rode ogen
Daniël zijn uiterlijk is half sportschool type met zongebruinde huid, donkerblond met gebleekte plukjes en blauwe ogen… Eén echte meiden magnaat en daar is hij zich maar wat van bewust. Maar zoals ik hem nu zag? Hij huilde en zijn huid was net zo wit als sneeuw, ik vroeg me af wat er was… Door de muziek op de achtergrond heeft hij me niet binnen horen komen, en ik leg mijn hand op zijn schouder.
ineens begint hij te huilen
Ik kan er niet tegen huilende mannen, dat worden ook mijn ogen incontinent. Maar toen hij mij zag barstte hij in snikken uit, ontroostbaar hangt hij op mijn schoot zijn gezicht ligt op mijn schouder, al 10 minuten huilt hij, er moet toch een keer een einde komen aan de tranen? Bedoel raakt dat niet een keer op? Ik herinner me een trucje wat ik geleerd heb op een PG-afdeling namelijk een hand pakken en zacht ritmisch drukken, daar worden mensen met dementie en kinderen rustig van. Het werkte, hij werd steeds stiller en uiteindelijk snikte hij alleen nog maar wat.
Ziek
Hij blijkt ziek te zijn, coloncarcinoom, dat is nogal een niet veel voorkomende diagnose voor iemand van zijn leeftijd. De meeste mensen krijgen dat als ze wat ouder zijn niet op hun 20ste, hij had het niet de dag ervoor gehoord. Ik kies ook altijd de meest geweldige tijdstippen om iemands leven binnen te stampen. Nu ik dit zo tik moet ik wel lachen want vorige week had hij zijn laatste behandeling.
Genezen ben je niet zomaar
De afgelopen maanden van chemo en operaties waren zwaar, hij heeft heel diep gezeten maar we spraken elkaar in de corona tijd meer dan ooit. Nu zijn haar weer een beetje aangroeit zei hij: “Ben blij dat het op mijn hoofd weer groeit maar was wel blij dat er beneden niks meer groeide.” To much information puber, to much information. een andere uitspraak die hij deed? “Ik snap dat jij dat lekker vind, die slang in je hol doet echt heel veel pijn.” dat zei hij waar zijn ouders bij zaten, nou je kunt mijn rooie kop wel voorstellen.
Dankbaar voor vriendschap
Vriendschappen zijn me ontzettend dierbaar, we maken vrienden en soms verliezen we maar die vrienden die door dik en dun bij je blijven zijn de echte.
We hebben een hechte vriendschap en dat blijft voorlopig nog wel zo denk ik. Voor u als lezers heb ik een mooie boodschap:
Laat 2021 het jaar zijn van vriendschappen
Julian Hooikaas
