Je denkt er misschien helemaal niet over na, maar wat gebeurt er eigenlijk met je digitale leven – met je telefoon, je accounts, je foto’s – ná je overlijden?
Digitale nalatenschap na overlijden is iets waar bijna niemand over praat. Tot het moment dat het te laat is.
Sommigen hebben de muziek al uitgezocht, compleet met de zin: “en als er Marco Borsato wordt gedraaid, klim ik terug uit die kist.” Maar hoe zit dat met je wachtwoorden.
Met het patroon van je telefoon. Weet iemand de code. Of het wachtwoord van je e-mail, je iCloud, je Instagram of je Facebook. Of de pincode van je laptop. Waarschijnlijk niet. En eerlijk, ik ook niet.
Sander was snel weg. Ik heb het hem niet meer kunnen vragen. En ja, je zult denken: ‘daar is hij weer, die Sander.’ Maar dit gaat niet over verdriet. Dit gaat over iets waar niemand over nadenkt.
Sander had een patroon op zijn telefoon. In tweeënhalf jaar heb ik daar nooit op gelet. Waarom zou ik.
Ik had er niets te zoeken. En nu zit ik met een telefoon waar ik niet in kom. Vol met foto’s, notities, berichten. Alles wat nog een beetje van hem is. Ik heb alles geprobeerd. Alles wat op Google stond, heb ik gedaan. Programma’s, trucjes, forums. Zelfs die sites die beweren dat ze je telefoon kunnen hacken.
Hacker inhuren.
Dus ja, ik heb 850 euro betaald. Voor een mailtje. En daarna werd ik geblokkeerd. Wees slimmer dan ik. Schrijf je code op, schrijf je iCloud-gegevens op, schrijf het wachtwoord van je Google-account op. En stop dat papiertje in een envelop. Plak hem dicht. En leg hem bij je begrafenispolis.
Ja, print dat kreng gewoon uit. Het scheelt zo ontzettend veel zoekwerk. Want als het zover is, wil niemand vloeken op jouw telefoon, dan wil iemand gewoon die foto’s terugzien.
De laatste appjes lezen. Nog even dichtbij je zijn. We denken allemaal dat het wel meevalt. Dat we jong zijn, gezond, dat het ons niet overkomt. Tot het ineens wel zo is. Dus doe het, vandaag, niet morgen. Misschien is dat wel wat liefde eigenlijk is. Zorgen dat iemand die van je houdt niet ook nog je wachtwoord hoeft te raden.
En als je denkt: ‘Dalijk lees je iets waar je niet blij van wordt?’ Dan kan ik alleen maar zeggen, Sander kan zich niet meer verdedigen, dus waarom moet ik boos worden. Daar verander ik niets aan!
