Voor sommige opdrachten moet ik net als mensen uit loondienst gewoon solliciteren, dat vind ik niet erg! Leuk juist want zo leer ik de opdrachtgever kennen nog voor ik daar kom te staan. Meestal doe ik zo’n sollicitatieprocedure tweemaal in het jaar. Eén keer bij mijn jaar opdracht en één keer bij mijn zomeropdracht.
Zo loop ik op een zonnige dag na mijn tripje naar New York een verpleeghuis binnen, bewapend met een map vol diploma’s, certificaten, verzekeringspapieren en beoordelingsformulieren van eerdere klanten. Bij binnenkomst zie ik niemand, de balie is onbemand en ik dacht: ‘Dan wacht ik even, ik ben tenslotte een kwartier te vroeg.’
Gave opdracht
Je moet wel weten dat ik de uitdaging in mijn werk zoek, of dat nu in de VVT is of in het ziekenhuis dat maakt mij niet heel veel uit. Deze opdracht leek mij erg gaaf, een grote opdracht met veel uren in een groot huis. Veel voorbehouden en risicovolle handelingen en ik ben persoonlijk benaderd omdat de organisatie veel potentie in mij ziet. Het zou gaan om beademing, revalidatie, gespecialiseerde wondzorg en nog het een en ander.
Het zou gaan om een jaar opdracht met eventueel een verlenging van nog een half jaar. Dat leek me wel iets, want dan ben ik voor langere periode onder de pannen maar ben ik wel vrij. Ik zou daar een langdurig zieken opvangen, prima dat wil ik best doen.
We wachten
Het bleef stil in de hal, niemand komt me halen en de receptie bleef leeg. Dus ik kijk nogmaals het adres na, ik moest mezelf melden bij de receptie stond er. Inmiddels was de tijd van de afspraak en ik bel naar het telefoonnummer dat onder de mail stond, heel normaal toch? Ik wilde immers niet ’te laat’ zijn.
De telefoon rinkelt achter de balie, maar niemand kwam. Nou ja dan wacht ik nog wel een poosje, na 20 minuten daarna kwam er nog niemand. Ik was er een beetje vanuit gegaan dat ik dan wel door mijn afspraak opgehaald zou worden. 40 minuten na het verstrijken van mijn afspraak loopt er een man binnen en die zegt: “Jij bent de sollicitant?”, zonder excuus, zonder blikken of blozen. Dus mijn antwoord: “Ik ben de zzp’er die voor een gesprek komt over de opdracht voor nachtdiensten.”
Hoeveel zei u?
“Prima, loop maar mee!”, dus ik erachteraan. Het gesprek liep een beetje stroef maar op zich redelijk tot het punt dat we het over betalingen kregen. Ik laat de klant een bod doen en zijn antwoord: 20 euro per uur, ik dacht dat ik het niet goed gehoord heb. Dus ik vraag of die dat wil herhalen, het bleek wel degelijk 20 euro te zijn.
Ik rekende even snel: 20 euro min 33% = 13,4 euro min 1,60 vakantiegeld = 11,80 min min 5 euro pensioen… dan kom ik uit op 6,80 per uur en dit klinkt misschien zeer hard maar daar kom ik mijn bed niet voor uit. Om mijn vaste lasten van mijn bedrijf en mijzelf te betalen moet ik dan gemiddeld 55 uur werken per week.
Waar je voor betaald?
Toen ik de beste man vertelde dat ik begin bij 53 euro per uur voor nachten dacht ik dat hij op zijn minst hartstikke dood bleef achter zijn bureau. ‘Zo veel?’ vroeg die een beetje ongelovig? Heel resoluut zeg ik ‘ja’. U betaalt mij niet alleen voor tijd maar ook voor ervaring en kunde, u krijgt niet alleen een poppetje om gaten mee te vullen maar en volwaardig zorgverlener die zijn vak inmiddels wel onder de knie heeft met veel vallen en opstaan. De man vond dat ik als 25-jarige nooit zoveel ervaring kon hebben. Tot hij mijn CV zag en de beoordelingen van andere klanten, toen had ik ineens teveel ervaring en bleef ik te duur. Hij wilde er wel 30 euro van maken, maar daar hield het dan ook wel mee op.
Telefoontje… Toch wel een match?
Nog geen vijf uur later werd ik gebeld dat ik het toch was geworden, toen ik vroeg hoe dat kwam bleef het stil. Dus ben ik zo aardig geweest om het zelf in te vullen aan de telefoon, wat ik denk? Geen enkele zzp’er komt nachten werken voor 20 euro per uur, waarschijnlijk hadden al mijn collega’s een soortgelijk bedrag genoemd en was ik de enige die geen dure cursussen nodig had om met de doelgroep te kunnen werken. Kijk dat men mijn waarde niet in kan schatten is prima, ik weet net zo goed als jullie dat er genoeg collega’s alleen maar voor het geld komen en verder niet. Maar ik heb bedankt voor deze opdracht, want als je voor een dubbeltje op de eerste rang wilt zitten dan houdt het op.
